Σούλα, Sula bassana (Morus bassanus) 
Η Σούλα είναι ένα θαλασσοπούλι στο μέγεθος χήνας και ανήκει στην οικογένεια Σουλίδες(Sulidae). Ειναι το πιο διαδεδομένο στο βορά και το μοναδικό είδος της οικογένειας που αναπαράγεται στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικό του είδους είναι οι μεγάλες αποικίες με αρκετές χιλιάδες ζευγάρια αναπαραγωγής σε απότομες βραχονησίδες που βρίσκονται στα ανοικτά των ακτών. Αγαπημένη τροφή είναι τα λιπαρά ψάρια όπως η ρέγκα και το σκουμπρί τα οποία πιάνει βουτώντας απότομα στο νερό. Ειναι πολύ καλός δύτης και η ανατομία του ειδικά για αυτόν τον σκοπό. Είναι το μεγαλύτερο και βαρύτερο είδος της οικογένειας Σουλίδες. Τα ενήλικα ζυγίζουν από 3 έως 3,4 κιλά. Οι φτερούγες φτάνουν σε μήκος από 47 έως 53 εκατοστά. Το ράμφος φτάνει σε μήκος από 9 έως 11 εκατοστά. Σημαντική διαφορά μεγέθους μεταξύ των δύο φύλων δεν υπάρχει.Κατηγορία: Θαλλασοπούλια ➜ ✔Σουλίδες (Sulidae)
Ανήλικα πουλιά
Το φτέρωμα των ενηλίκων είναι λευκό, σεξουαλικός διμορφισμός ώς πρός το φτέρωμα δεν υπάρχει. Το φτέρωμα είναι αδιάβροχο χάρη στην κηρώδη έκκριση των αδένων του που με το ράμφος διανέμουν στο σώμα τους, επιτρέποντάς του μεγάλα χρονικά διαστήματα να παραμένει στη θάλασσα. Τα εξωτερικά φτερά είναι καφέ έως μαύρο. Το κεφάλι, ο λαιμός και οι πλευρές του αυχένα έχουν απόχρωση από ανοιχτό κίτρινο έως σκούρο κίτρινο ποικίλει ανάλογα με την εποχή. Σε μερικά πουλιά το κίτρινο μπορεί να λείπει παντελώς. Γύρω από τη βάση του ράμφους δεν υπάρχει φτέρωμα αφήνοντας έτσι να φανεί το διακριτικό μαύρο χρώμα του δέρματος.
Το φτέρωμα στα ενός έτους πουλιά είναι σχεδόν εντελώς καφέ. Καθώς τα νεαρά πουλιά περνούν στο δεύτερο έτος έχουν δύο έως τρείς κύκλους πτερόρροιας ταυτόχρονα. Σταδιακά τα νεαρά πουλιά παίρνουν το λευκό φτέρωμα στο μπροστινό μέρος του σώματος και το κιτρινωπό χρωματισμό των ενήλικων πτηνών στο κεφάλι καιμόνο στην πλάτη διατηρούν το καφετί φτέρωμα. Το φτέρωμα των ενήλικων έρχετε μόνο από την ηλικία των πέντε ετών.
Οι εκκολαφθέντες νεοσσοί είναι αρχικά χωρίς φτέρωμα με ένα μπλε-μαύρο χρώμα του δέρματος. Μετά τη δεύτερη και τρίτη ημέρα έχουν ακόμη τα μάτια κλειστά πλήρως ή μερικώς. Με τη δεύτερη εβδομάδα της ζωής τους, εμφανίζονται τα πρώτα λευκά πούπουλα και σταδιακά από την πέμπτη εβδομάδα εμφανίζεται ένα σκούρο καφέ φτέρωμα με άσπρες κηλίδες.
Το ράμφος είναι μεγάλο, δυνατό και με κωνικό σχήμα καταλήγοντας σε μια ελαφρά καμπύλη προς και με ένα άγκιστρο στην άκρη. Στο μπροστινό μισό δεν έχει κοφτερές άκρες. Στα ενήλικα το ράμφος είναι χρώματος γκρι έως μπέζ με σκουρόγκριζα έως μαύρες αυλακώσεις. Οι νεοεκκολαπτόμενοι νεοσσοί έχουν γκρί ράμφος, ενώ τα νεαρά μή ώριμα σεξουαλικά πουλιά έχει καφετί χρώματος ράμφος.
Τα μάτια είναι μεγάλα και προς τα εμπρός. Η ίριδα είναι ανοιχτό γκρί ή ανοιχτό μπλέ χρώματος και το εξωτερικό του ματιού περιβάλλεται από ένα λεπτό μαύρο δακτύλιο. Τα τέσσερα δάχτυλα των ποδιών συνδέονται με τη χαρακτηριστική μεμβράνη και έχουν είναι μαυροκαφέ ή γκριζόμαυρο χρώμα με φανταχτερές κιτρινοπράσινες γραμμές που κινούνται κατά μήκος των δακτύλων, πιθανότατα παίζουν κάποιο ρόλο στην σεξουαλική συμπεριφορά. Το πίσω δάχτυλο στρέφεται έντονα προς τα μέσα μια ανατομική προσαρμογή η οποία συναντάται σε όλα τα είδη των Σουλίδων επιτρέποντάς τα να βαδίζουν στους απότομους βράχους.
Είναι δεινοί δύτες και συνήθως κάνουν απότομες καταδύσεις στο νερό με ταχύτητες μέχρι και 100 χιλιόμετρα την ώρα. Έχουν από τη φύση τους ειδική σωματική διάπλαση που επιτρέπει απότομες καταδύσεις με μεγάλη ταχύτητα, λείπουν για παράδειγμα τα εξωτερικά ρουθούνια, αλλά έχουν δευτερεύοντα ρουθούνια που κλείνουν κατά την κατάδυση. Τα αυτιά είναι πολύ μικρού ανοίγματος, και κλείνουν με μυς. Ο στέρνος είναι πολύ δυνατός και μακρύς με κατάληλη διαμόρφωση έτσι ώστε να είναι σε θέση να προστατεύσει τα εσωτερικά όργανα από τις επιπτώσεις της πρόσκρουσης στο νερό.
Εχουν μακριές στενές φτερούγες οι οποίες βρίσκονται πολύ πίσω στο σώμα, με αποτέλεσμα να μπορεί να εκμεταλλευτεί αποτελεσματικά τα ανοδικά ρεύματα του αέρα. Με νηνεμία μπορεί να πετάξει με περίπου 55 έως 65 χιλιόμετρα την ώρα. Αντιθέτως στην στεριά δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά, είναι κακοί δρομείς με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να πετάξουν από επίπεδο έδαφος. Τα πόδια βρίσκονται πολύ πίσω στο σώμα με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται στο βάδισμα. Συνήθως στο περπάτημα χρησιμοποιεί και τις φτερούγες.
Στο νερό επίσης για να πετάξει χρειάζεται αρκετή προσπάθεια με αρκετά φτεροκοπήματα και συνήθως εκμεταλεύεται τη βοήθεια των ανέμων και των κυμάτων. Σε ήρεμο καιρό με σχετικά λίγους ανέμους χρησιμοποιεί τα περιστασιακά κύματα για να πετάξει. Εχει παρόμοιες πτητικές συνήθειες με τα Αλμπατρος και τα δύο χρησιμοποιούν τα ανοδικά ρεύματα. Στην ξηρά σπάνια πλησιάζει, περιστασιακά μπορεί να παρασυρθεί από τα κύματα κοντά σε παραλίες.
Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζει και στην προσγείωση στο επίπεδο έδαφος που συνήθως μπορεί να τελειώσει με συντριβές, τα στενά φτερά δεν επιτρέπουν ευέλικτους ελιγμούς. Ελιγμοί είναι σε θέση να κάνει με την ουρά και τα πόδια. Ετσι παρατηρούνται τραυματισμοί όταν η απογείωση δεν υποστηρίζεται από κόντρα ανέμους. Σε όλα τα είδη Σουλίδων τα ατυχήματα κατά τη διάρκεια της προσγείωσης αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου ακόμη και σε ενήλικα πουλιά.
Διατροφή: Τρέφετε με ρέγγες σκουμπριά, σαρδέλες, αντσούγιες, αθερίνες, Ζαργάνες, Γάδους, Μπακαλιάρους, Μπαρμπούνια, Τσιπούρες και άλλα ψάρια
Διάφορα:
Ο συνολικός πληθυσμός σύμφωνα με την IUCN είναι περίπου 530.000 πουλιά και υπάρχει μια ανοδική αύξηση. Έτσι το είδος θεωρείται ότι "δεν διατρέχει κίνδυνο".
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
