Αγριόκοτα

Αγριόκοτα (Bonasia Bonasa)

Τάξη Ορνιθόμορφα (Galliformes) Οικογένεια - Τετραονίδαι (Tetraonidae). Είναι ένα μεγάλο πουλί της οικογένειας των αγριόγαλων. Είναι ενδημικό είδος και βρίσκεται από την Βόρειο Ευρασία, στην κεντρική ανατολική Ευρώπη μέχρι και την πατρίδα μας Ελλάδα.
Προσδιορισμός - Βιότοπος: Ζει σε μέρη που υπάρχουν μικτά δάση από κωνοφόρα δέντρα κατά προτίμηση σε περιοχές με ερυθρελάτες και βεβαίως και στα λιβάδια των αλπικών ζωνών. Επίσης μπορούμε να την συναντήσουμε και σε χαμηλές ζώνες των βουνών όπου υπάρχουν προσβάσεις σε

Τετραονίδαι (Tetraoninae)

Αγριόκουρκος
Μαυροκόκκορας
Αγριόκοτα
Λαγοπόδης
Λαγοπόδης των Άλπεων
Σκωτσέζικος Λαγοπόδης
Λαγόπους pyrenaicus
Λαγοπόδης λευκόουρος
Bonasa umbellus
Spruce Grouse
Tympanuchus

ποτάμια η ρυάκια. Ο βασικός της όμως βιότοπος είναι τα δάση κωνοφόρων που χρησιμεύουν για κάλυψη και για τροφή τον Χειμώνα τα φυλλώδη δέντρα ειδικά. Πουλί που το μέγεθος του φτάνει περίπου τα 35 εκατοστά. Το φτέρωμα του είναι χρώματος καφετή με γκρίζο που γίνεται περισσότερο ενωμένο στην πλάτη χρωματικά. Ο σεξουαλικός διμορφισμός είναι χαρακτηριστικά μικρός, σημειώνεται εντούτοις ότι το αρσενικό οριοθετεί έναν μαύρο λαιμό που περιβάλλεται από άσπρη λουρίδα. Επίσης το αρσενικό έχει ένα λοφίο ο οποίος φαίνεται ιδιαίτερα την εποχή του ζευγαρώματος στο θηλυκό είναι πολύ μικρότερος.

Please install Adobe Flash Player

Κατηγορία: Ορνιθόμορφα | Τετραονίδες

Το βασικό όμως χαρακτηριστικό αναγνώρισης του πουλιού είναι η ουρά με τις χαρακτηριστικές μαύρες ζώνες. Το τραγούδι της αγριόκοτας χρησιμοποιείται γενικά από τα αρσενικά στην περίοδο της αναπαραγωγής και αποτελείται από ένα οξύ ήχο διαπεραστικό μερικές φορές. Ακούγεται δε πολύ μακριά λόγω της συχνότητας του. Η πτήση είναι παρόμοια με όλα τα Galliformes δηλαδή απότομο σήκωμα με δυνατό θόρυβο από το γρήγορο χτύπημα των φτερών και κατόπιν πλανάρισμα προς τα κάτω πάντα σχεδόν.
Γενικά το πουλί ζει στο έδαφος αρκετά εκτός από τον βαρύ χειμώνα , επειδή δε είναι πολύ κρυψίνους και ντροπαλό είναι πολύ δύσκολο να αντιληφτεί την παρουσία του . Ένδειξη της ύπαρξης του είναι τα φτερά στο έδαφος και τα χαρακτηριστικά περιττώματα.
Αναπαραγωγή: Η φωλιά γίνεται στο έδαφος περίπου τον Μάιο πάντα κάτω από καλή κάλυψη και είναι χαρακτηριστικό ότι έστω και αν το έχεις δει μέσα στην φωλιά και γυρίσεις αλλού το βλέμμα σου όταν θελήσεις να το επαναφέρεις στην φωλιά δύσκολα θα την εντοπίσεις. Τα αυγά που γεννιόνται είναι περίπου από 4-8 με κανονικό μέγεθος καλυμμένα με τα γνωστά χρώματα παραλλαγής. Το θηλυκό αναλαμβάνει όλη την ευθύνη της επώασης και κατόπιν τον Ιούνιο τους νεοσσούς. Τα μικρά από την πρώτη στιγμή κινούνται ταχύτατα ακολουθώντας την μητέρα τους που σε μία – δύο ημέρες μετά την γέννηση τα παίρνει για άλλες μεριές του δάσους. Είναι δε αποκλειστικά εντομοφάγα τον πρώτο μήνα.

Συμπεριφορά: Η αγριόκοτα έχει προκαθορισμένες συνήθειες εφ' όσον δεν έχει σοβαρές ενοχλήσεις. Την διάρκεια της αναπαραγωγής τα αρσενικά αφιερώνουν πολλές ώρες στο τραγούδι (κάλεσμα – επιλογής) αρχικά και κατόπιν για να προσδιορίσει τον χώρο του ζεύγους το οποίο παραμένει πιστό καθ' όλη την διάρκεια της ζωής τους. Όταν βρεθεί κάτω από την πίεση ενός αρπακτικού έχει την ίδια συμπεριφορά με την μπεκάτσα λουφάζει και περιμένει ακίνητος να περάσει ή όποια απειλή . Μόνο αν πιεστεί πολύ τότε πετά με τον συνήθη τρόπο των πουλιών αυτής της οικογένειας Galliformes. Οι μετακινήσεις του είναι μικρές και γίνονται εντός συγκεκριμένων περιοχών και ορίων , μόνο η έλλειψη τροφής τον αναγκάζει να πάει αλλού. Είναι δε πουλιά που επιζητούν την μοναξιά και δεν τους αρέσει ο συνωστισμός , αν δεν για τον όποιο λόγο προκύψει τότε έχουμε μικρές μεταναστεύσεις κάποιων ζευγαριών. Η τροφή του είναι την άνοιξη και το καλοκαίρι επί το πλείστον βασισμένη σε ζωικές πρωτεΐνες, σκουληκάκια, μυγάκια , σκαθάρια, σαλιγκάρια, νύμφες κλπ επίσης βλαστάρια φυτών, βολβούς, φρούτα, σπόρους κλπ. Τον χειμώνα η τροφή του περιορίζεται στα ότι προσφέρουν τα κωνοφόρα βελόνες, κάποιος βολβός κλπ Ανάλογος δε την υφή, χρωματισμό των περιττωμάτων καταλαβαίνεις και την τροφή του. Το βράδυ επί το πλείστον κουρνιάζει σε κάποιο κλαρί και συνήθως αποχαιρετά το φως με το τραγούδι του. Το ίδιο κάνει και το χάραμα.
Οικολογία: Υπάρχει μείωση, όπως και σε όλα τα παρόμοια είδη. Βασική αιτία είναι η καταστροφή των βιοτόπων, αλλαγής χρήσεων γης, κοπή δρόμων, ενόχληση από ανίδεους επισκέπτες ειδικά την εποχή της αναπαραγωγής και επίσης η εξαφάνιση της συγκεκριμένης δασικής πολυμορφίας που φτωχαίνει τον βιότοπο του από πόρους τροφής και κάλυψης αναλόγως τις εποχές του έτους.