Φρεγατίδες (Fregatidae) 
Οικογένεια πτηνών της τάξης των Πελεκανόμορφων (Pelecaniformes), με μοναδικό αντιπρόσωπο το γένος Fregata. Περιλαμβάνει 5 είδη μεγαλόσωμων πελαγικών θαλασσοπουλιών, τα οποία είναι διαδεδομένα στις τροπικές και υποτροπικές θάλασσες. Έχουν μαύρο ή ασπρόμαυρο φτέρωμα, πολύ μακριές πτέρυγες και διχαλωτή ουρά. Τα αρσενικά φέρουν έναν κόκκινο σάκο στην περιοχή του λαιμού, τον οποίο μπορούν και φουσκώνουν με αέρα. Είναι γνωστή η ικανότητά τους να επιτίθενται σε άλλα πουλιά αρπάζοντας τα θηράματά τους, κλεπτοπαρασιτισμός (Kleptoparasitismus), από αυτή τη συμπεριφορά, προέρχεται επίσης και η ονομασία τους, συνδεόμενη με τις πειρατικές επιδρομές των φρεγατών.Κατηγορία: Θαλλασοπούλια ➜ ✔Φρεγατίδες (Fregatidae)
Αντίθετα με τα περισσότερα είδη Πελεκανόμορφων που είναι περισσότερο προσαρμοσμένα στην κολύμβηση και στις καταδύσεις, οι Φρεγατίδες πετούν με μεγάλη ευχέρεια, αλλά αποφεύγουν γενικά να βουτούν στη θάλασσα γιατί όταν βραχούν δυσκολεύονται να πετάξουν. Οπως και τα άλλα συγγενικά είδη έχουν αδένες που εκκρίνουν ένα ελαιώδες υγρό αλλά στις Φρεγατίδες η έκκριση του ελαιώδους υγρού είναι λιγοστή με αποτέλεσμα να μην είναι εντελώς αδριάβροχα τα φτερά τους. Τα πόδια τους είναι πολύ κοντά με αποτέλεσμα να δυσχεραίνουν το περπάτημα στο έδαφος, χρησιμοποιούνται κυρίως για να γαντζώνονται με τα ισχυρά νύχια στα κλαδιά των δέντρων όταν κάθονται. Έχουν μακριές στενές φτερούγες που σε πτήση μοιάζουν με ένα τεντωμένο "W". Το μήκος σώματος κυμαίνεται περίπου από 71 έως 114 εκατοστά, το άνοιγμα φτερών από 175 έως 244 εκατοστά και με ένα βάρος από 600 έως 1600 γραμμάρια. Με πολύ καλές αναλογίες βάρους μεγέθους είναι σε θέση να κάνουν ευέλικτους ελιγμούς, τους οποίους χρησιμοποιούν στις επιθέσεις τους σε άλλα πουλιά κλεπτοπαρασιτισμός. Η ουρά αποτελείται από 12 φτερά και λειτουργεί ως πηδάλιο στους ελιγμούς. Τα πόδια είναι πολύ μικρά και είναι σχεδόν αδύνατο να περπατήσουν ή να κολυμπήσουν, κατά την πτήση είναι ως επί το πλείστον κρυμμένα.
Το ράμφος είναι λεπτό και ισχυρό, φθάνει σε μήκος έως 15 εκατοστά και καταλήγει σε ένα αιχμηρό άγκιστρο, χρήσιμο για να συγκρατούν τη λεία, καθώς και στις επιθέσεις εναντίον άλλων πουλιών, όπου χρησιμοποιείται ως όπλο.
Οικογένεια: Φρεγατίδες (Fregatidae) | γένος Fregata
❶ Fregata aquila
❷ Fregata andrewsi
❸ Fregata ariel
❹ Fregata minor
❺ Fregata magnificens
❶ Fregata aquila
❷ Fregata andrewsi
❸ Fregata Ariel
❹ Fregata minor
❺ Fregata magnificens
❷ Fregata andrewsi
❸ Fregata Ariel
❹ Fregata minor
❺ Fregata magnificens
Ο σεξουαλικός διμορφισμός είναι έντονος ανάμεσα στα δύο φύλα. Τα θηλυκά είναι κατά μέσο όρο 25% μεγαλύτερα και βαρύτερα από τα αρσενικά. Η διαφορά είναι ευκρινής και στον χρωματισμό. Τα αρσενικά έχουν ένα μεγάλο σάκο στο λαιμό, ο οποίος κατά την περίοδο της αναπαραγωγής είναι έντονος κόκκινος και μεγάλος.
Το φτέρωμα είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου μαύρο στα ενήλικα αρσενικά, μόνο το αρσενικό είδος Fregata andrewsi έχει ένα λευκό υπογάστριο.
Τα θηλυκά έχουν άσπρο στήθος, ενώ στο είδος Fregata andrewsi ο λευκός χρωματισμός καλύπτει ολόκληρο το κάτω μέρος του σώματος.
Διαφορετικό χρώμα έχουν και τα πόδια των δύο φύλων, καφέ ή μαύρο στα αρσενικά, λευκό ή κόκκινο στα θηλυκά.
Διανομή: Οι Φρεγατίδες συναντούνται κοντά σε ακτές και στην ανοιχτή θάλασσα. Οι προτιμώμενες περιοχές αναπαραγωγής είναι μικρά νησιά στον Ωκεανό, λίγες μόνο αποικίες αναπαραγωγής υπάρχουν στις ακτές της ηπειρωτικής χώρας. Ιδανικά ενδιαιτήματα αναπαραγωγής είναι μαγκρόβια δάση κοντά στις ακτές, αλλά και άλλα δέντρα. Σε περίπτωση έλλειψης βλάστησης γεννούν στο έδαφος.
Δύο είδη είναι ενδημικά σε νησιά: Η ❶ Fregata aquila συναντάται αποκλειστικά στη Νήσο της Αναλήψεως, στα Αγγλικά Ascension Island (νησί στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, περίπου 1.600 χμ από την ακτή της Αφρικής). Το είδος ❷ Fregata andrewsi συναντάται στη Νήσο των Χριστουγέννων.
Τα άλλα είδη έχουν πολύ μεγαλύτερες περιοχές διανομής. Η ❸ Fregata ariel και η ❹ Fregata minor σε διάφορα τροπικά νησιά του Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού, καθώς και στα νησιά του Ατλαντικού Τριντάντε και Μαρτίνος Βαζ, (η Νήσος Τριντάντε στα ισπανικά σημαίνει Τριάδα, μερικές φορές καλείται και Τρινιδάδ και οι Νήσοι Μάρτιμ Βαζ επίσημα λέγονται και Μάρτιν Βαζ, βρίσκονται περίπου 1.200 χμ ανατολικά της Βιτόρια στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, ανήκουν στην πολιτεία της Βραζιλίας του Εσπίριτο Σάντο (Αγίου Πνεύματος).
Η ❺ Fregata magnificens αναπαράγεται στα τροπικά γεωγραφικά πλάτη της Αμερικής και στις δύο ακτές, Ένας άλλος πληθυσμός στο Πράσινο Ακρωτήριο έχει σχεδόν εξαφανιστεί.
Εκτός από την εποχή της αναπαραγωγής μπορεί να βρεθούν σε όλους τους τροπικούς ωκεανούς. Εξαιρετικά σπάνια παρατηρούνται στις εύκρατες ζώνες, έχουν παρατηρηθεί στις ακτές της Σκωτίας, της Ιρλανδίας και της Δανίας.
Διατροφή: Οι Φρεγατίδες είναι γνωστές για τις επιθέσεις τους σε άλλα πουλιά για να τους αρπάξουν το θήραμα. Στην πραγματικότητα ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος της τροφής θηρεύεται από τα ίδια. Χαρακτηριστικό είναι ότι όσο το δυνατόν αποφεύγουν την επαφή με το νερό, κάτι ασυνήθιστο για ένα θαλασσοπούλι. Οι επιλογές είναι τρείς: κυνηγούν μόνα τους το θήραμα, η λεηλασία φωλιών άλλων πουλιών και η αρπαγή της τροφής από άλλα πουλιά, κλεπτοπαρασιτισμός (Kleptoparasitismus).
Κύριο θήραμα τα ιπτάμενα ψάρια, δεδομένου ότι μπορούν να συλληφθούν στον αέρα. Το ίδιο ισχύει και για την οικογένεια καλαμαριών Ommastrephidae, γνωστά επίσης ως "ιπτάμενα καλαμάρια". Διαφορετικά αναζητούν διάφορα αφρόψαρα όπως τα κεφαλόποδα που κολυμπούν κοντά στην επιφάνεια έτσι ώστε να μην είναι απαραίτητο να βουτήξουν. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις βυθίζεται πλήρως στο νερό για να πιάσει το θήραμά του. Εκτός από τα ψάρια, τρέφετε και με καρκινοειδή και μικρές θαλάσσιες χελώνες, αυγά και νεοσσούς άλλων πουλιών.
Οι Φρεγατίδες μαζί με τους Στερκοραριίδες (Stercorariidae) είναι τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα κλεπτοπαρασιτισμού στο βασίλειο των πουλιών.
Οι επιθέσεις των Φρεγατίδων σε άλλα πτηνά τους έδωσε το όνομά τους, όταν συγκρίθηκαν με τις πειρατικές επιδρομές των φρεγατών. Πιο συχνά θύματα είναι οι Σουλίδες (Sulidae). Επίσης έχουν παρατηρηθεί επιθέσεις σε Γλαρόνια, πετρίλους, κορμοράνους, πελεκάνους, γλάρους και ακόμη και σε ψαραετούς.
Αναπαραγωγή: Αναπαράγονται σε αποικίες. Οι αποικίες αναπαραγωγής αποτελούνται από αρκετές χιλιάδες πουλιά. Τα θηλυκά γεννούν 1-2 λευκά αυγά. Η εκκόλαψη διαρκεί από 40 έως 55 ημέρες, οι νεοσσοί είναι αρχικά γυμνοί και η ενηλικίωσή τους είναι εξαιρετικά αργή. Μπορούν να πετάξουν μετά από τέσσερις έως επτά μήνες περίπου. Η πλήρης ενηλικίωση και απεξάρτηση από τους γονείς γίνεται συνήθως μετά από εννέα έως δώδεκα μήνες, σε σπάνιες περιπτώσεις μετά από δεκαοχτώ μήνες.
Το εκτιμώμενο μέσο προσδόκιμο ζωής είναι τα 25 έτη.
