Τσιχλογέρακο (Accipiter nisus) 
Λαϊκά ονόματα: Τσιχλογέρακο, Σαΐνι, Ξεφτέρι. Διμορφικό. Το αρσενικό είναι σκούρο γκρίζο στο πάνω μέρος και άσπρο με κοκκινόξανθες οριζόντιες ρίγες από κάτω. Το ίδιο χρώμα υπάρχει στο κάτω μέρος του λαιμού και στα μάγουλα. Το θηλυκό και τα νεαρά μοιάζουν πολύ με τα αντίστοιχα του Σαϊνιού. Το μάτι των ενηλίκων είναι κίτρινο ενώ το κήρωμα και τά πόδια σ' όλες τις ηλικίες είναι κίτρινο. Τα θηλυκά είναι πάντα μεγαλύτερα από τα αρσενικά, σχεδόν διπλάσια σε βάρος και μέγεθος.
Please install Adobe Flash Player
Κατηγορία: Ιερακόμορφα (Falconiformes) | Αετίδαι, (Accipitridae)
Γενικά χαρακτηριστικά: Είναι ένας μικρός αλλά πολύ γρήγορος και ευκίνητος άστούριος. Προτιμάει να κάθεται κρυμμένος στα φυλλώματα, άπ' οπου και εφορμάει αστραπιαία στην λεία του. Τα κοντά και στρογγυλωπά φτερά του τον βοηθάνε να αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα σε μικρές αποστάσεις. Κυνηγάει συνήθως μόνος.
Οικότοπος: Συχνάζει σε δάση, Όχι όμως πολύ πυκνά. Πολύ συχνά και ειδικά τον χειμώνα, τον βρίσκουμε κοντά σε χωριά, σε μεγάλα πάρκα πόλεων ή' σε ανοιχτά μέρη πάντα όμως μέσα σε συστάδες δένδρων ή μεγάλων θάμνων.
Βιολογία: Ή κύρια τροφή του αποτελείται από μικρά πουλιά το θηλυκό όμως μπορεί να σκοτώσει και πουλιά στο μέγεθος της Φάσσας Τα μεγάλα έντομα αποτελούν το 20% της λείας του, ενώ τα μικρά θηλαστικά το 6%.
Χτίζει τη φωλιά του σε δάση, κατά προτίμηση κωνοφόρα και σε ύψος 10-15 μ. πάνω από το έδαφος.
Μόνο το θηλυκό κλωσάει για 35 περίπου ημέρες τα 3-7 αυγά, πού γεννιούνται αργά τον Απρίλη. Τα μικρά φεύγουν από την φωλιά μετά 28-30 ήμερες και μετά 10 ήμερες ανεξαρτητοποιούνται τελείως.
Κατάσταση στην Ελλάδα:
Το Ξεφτέρι είναι ένα από τα πιο κοινά Ελληνικά αρπακτικά, κυρίως όμως τον χειμώνα, οπότε πολλά άτομα από την Β. Ευρώπη έρχονται εδώ για να ξεχειμωνιάσουν. Πολλά ζευγάρια φωλιάζουν ιδίως στην Κ. Ελλάδα, πουθενά όμως ό ενδημικός πληθυσμός δεν παρουσιάζει μεγάλη πυκνότητα. Σταθερό.
Υποείδη: Ι. Accipiter nicus nicus.
Ιερακόμορφα (Falconiformes) | Αετίδαι, Αξιπιτρίδες:
