Τρυγονι

Τρυγονι - Streptopelia Turtur

Γένος πτηνών που ανήκει στην οικογένεια Περιστερίδες, τάξη Περιστερόμορφα. Η οικογένεια περιλαμβάνει 250 είδη.
Τα τρυγόνια ανήκουν στην οικογένεια των περιστεριών, είναι όμως μικρόσωμα πιο λεπτοκαμωμένα από τα περιστέρια και τέλειοι αφέντες του αέρα στον οποίο κινούνται με εκπληκτική χάρη, ταχύτητα κι ευκινησία. Αναπαράγεται στην ηπειρωτική Ευρώπη σε υψόμετρα μέχρι 350 μέτρα και μόνο σε σημεία μέχρι 500μ. Αν και ανέχεται την ανθρώπινη παρουσία, αποφεύγει να αναπαράγεται κοντά σε πόλεις, χωριά κλπ.

Please install Adobe Flash Player

Κατηγορία: Περιστερόμορφα

Περιστερόμορφα
Δεκοχτούρα
Περιστέρι
Τρυγονι
Φάσσα
Πτεροκλίδες

Είναι είδος μονογαμικό. Φωλιάζει πάνω σε δέντρα και θάμνους. Η φωλιά του είναι πρόχειρη. Κατά την περίοδο του ζευγαρώματος αρσενικό και θηλυκό στέκονται στο έδαφος ή στα κλαδιά των δέντρων, κάνουν χαριτωμένες υποκλίσεις μεταξύ τους και αλληλοτσιμπιούνται. Ταυτόχρονα και τα δυο μαζί, πετούν ίσια επάνω διαγράφουν μεγάλους κύκλους στον ουρανό και ξαναγυρίζουν στο ίδιο κλαδί όπου ζευγαρώνουν. Κατόπιν, αρχίζουν να φτιάχνουν μια μεγάλη, αλλά πολύ πρόχειρη φωλιά με κλαδάκια και ρίζες στα χαμηλά κλαδιά των δέντρων ή σε θάμνους.
Τα θυληκά γεννούν συνήθως 2, καμιά φορά όμως και 3-4 λευκά αυγά, τα οποία κλωσούν και οι δυο γονείς για 15 μέρες. Οι νεοσσοί γεννιούνται εντελώς γυμνοί και βασίζονται στις φροντίδες των γονιών τους, οι οποίοι τις πρώτες 18 ημέρες τους ταΐζουν με το περίφημο "γάλα του περιστεριού" που βγάζουν από τον πρόλοβο, ενώ αργότερα με μισοχωνεμένους σπόρους. Μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και εγκαταλείπουν τη φωλιά σε χρονικό διάστημα τριών εβδομάδων.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των περιστερόμορφων, έτσι και του τρυγονιού, είναι και το ότι έχουν τη δυνατότητα να αναρροφούν το νερό, χωρίς να σηκώνουν το ράμφος τους όπως κάνουν τα υπόλοιπα πτηνά.
Το φτέρωμα τους όπως και σε όλα τα περιστερόμορφα είναι πυκνό και μαλακό και τα φτερά τους αποσπώνται εύκολα, πράγμα που το διαπιστώνουμε εύκολα κατά την αναζήτηση του πληγωμένου θηράματος στο οποίο οδηγούμαστε από τα φτερά που αιωρούνται μετά τη βολή μας.
Το τρυγόνι τρέφεται κυρίως στο έδαφος. Προτιμάει καλλιεργημένες εκτάσεις.

Βασικά τρέφονται με σπόρους, τρώνε ελιές και βελανίδια που τα καταπίνουν ολόκληρα. Η θνησιμότητα των μικρών τρυγονιών είναι σχετικά υψηλή. Πολλά δεν προφταίνουν να γεννηθούν γιατί τα αυγά κλέβονται από αρουραίους ή τρυπιούνται από καρακάξες. Τα νεαρά τρυγονάκια κυνηγιούνται από τα γεράκια τους γύπες, για αυτό σπάνια γλιτώνουν και ενηλικιώνονται τα μισά από αυτά που γεννήθηκαν. Το είδος αντιμετωπίζει την καταστροφή τόσο από τα αρπακτικά πουλιά όσο και από τον άνθρωπο που το κυνηγά για το κρέας του. Στην χώρα μας το κυνήγι του επιτρέπεται από τις 20 Αυγούστου μέχρι 10 Φεβρουαρίου.
Όλα τα τρυγόνια μεταναστεύουν το Φθινόπωρο στην τροπική Αφρική εκτός από ένα μικρό αριθμό που μένουν όλο τον χρόνο στον τόπο μας. Το κυνήγι του επιτρέπεται σε 6 χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης σε Αυστρία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία και Μάλτα.
Συγγενικό είδος του τρυγονιού είναι η δεκαοχτούρα. Το σώμα του έχει μήκος 28-30 cm και ζυγίζει 150 γραμμάρια. Πετάει με ταχύτητα 30 με 33 μέτρα το δευτερόλεπτο. Το τρυγόνι αγαπά τις ημιδασώδεις περιοχές που περιβάλλονται από καλλιέργειες στις οποίες τις περισσότερες φορές βρίσκει τροφή. Το συναντάμε και σε πυκνούς φράκτες, ακόμη και σε πάρκα που βρίσκονται μέσα στις πόλεις στις μεσογειακές περιοχές συχνάζει σε πευκώνες , θάμνους ή σύδεντρα. Συνήθως πετάνε σε κοπάδια ατόμων από 2 μέχρι και 10 πουλιά.
Κατά την μετανάστευση τα τρυγόνια πετούν βράδυ αλλά έχουν παρατηρηθεί και μεταναστεύσεις που γίνονται μέρα στην μεσόγειο. Η επιστροφή τους αρχίζει από τα τέλη Απρίλη με αποκορύφωση γύρω στην 1η του Μάη όπου συγκεντρώνονται και σμήνη πουλιών πάνω των 100 πουλιών να μπαίνουν με σειρά από την μεριά της θάλασσας και εξαντλημένα από το μεγάλο ταξίδι να κάθονται σε δέντρα και θάμνους για να ξεκουραστούν.